ფაჯრ (შუადღე ან განთიადი) - سورة الفجر

    بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

    وَالْفَجْرِ

    ვფიცავ, გარიჟრაჟს!

    وَلَيَالٍ عَشْرٍ (۲)

    და ათ ღამეს!

    وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (۳)

    და ლუწსა და კენტს!

    وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (٤)

    და ღამეს, როცა ის გადადის!

    هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ (۵)

    ნუთუ გონიერთათვის ფიცი საკმარისი არ არის?

    أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (٦)

    ნუთუ არ გინახავს, როგორ მოექცა ღმერთი შენი ადის ხალხს?

    إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (۷)

    სვეტებიან ქალაქ ირემს,

    الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (۸)

    რომლის მსგავსი არცა ქმნილა ქვეყანასა?

    وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (۹)

    და სემუდეველებს, რომლებიც ხეობის კლდეებში საცხოვრებლებს კვეთდნენ?

    وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (۱۰)

    და პირამიდების პატრონ ფარაონს?

    الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (۱۱)

    ისინი სჩადიოდნენ მჩაგვრელობას ქვეყნებში.

    فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (۱۲)

    ამგვარად გაავრცელეს იქ უკეთურობა.

    فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (۱۳)

    ამიტომაც შენმა ღმერთმა აწვნია მათ დამსჯელი მათრახი!

    إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (۱٤)

    უეჭველად, ღმერთი შენი მუდმივად ათვალყურებს (მათ მოქმედებებს)!

    فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (۱۵)

    მაგრამ ადამიანი, რომელსაც გამოსცდის ღმერთი მისი, უბოძებს ქონებასა და შეძლებას, მაშინ იტყვის: ღმერთმა ჩემმა მადლი მოიღო ჩემზე (რაც მეკუთვნოდა, ის მომცაო)!

    وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (۱٦)

    მაგრამ როდესაც სცდის მას და უზღუდავს საკვებს, მაშინ იტყვის: ღმერთმა ჩემმა დამამცირაო!

    كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (۱۷)

    არამც და არამც! თქვენ თავად პატივს არ მიაგებთ ობოლს,

    وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (۱۸)

    და არ აქეზებთ ერთმანეთს ღატაკთა დასაპურებლად,

    وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا (۱۹)

    და მემკვიდრეობას (ალალისა და არამის განუსხვავებლად) ხარბად მიირთმევთ,

    وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (۲۰)

    და გიყვართ ქონება გადაჭარბებული სიყვარულით.

    كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (۲۱)

    არამც და არამც! როცა მიწა პატარ-პატარა ნაწილაკებად იქცევა და ქვეყანა გასწორდება,

    وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (۲۲)

    მოევლინება ღმერთის ბრძანება და ანგელოზები მწკრივებად დადგებიან!

    وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (۲۳)

    ოდეს დააშურონ ჯოჯოხეთი, იმ დღეს შეიგნებს ადამიანი, მაგრამ რაშიღა გამოადგეს შეგნება?

    يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (۲٤)

    იტყვის: ნეტავ, ჩემი ცხოვრებისთვის წამემძღვარებია !

    فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (۲۵)

    იმ დღეს ვერავინ დასჯის მსგავსად მისა (ალლაჰისა),

    وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (۲٦)

    და ვერავინ დაადებს ისეთ ბორკილებს, როგორსაც ის (ალლაჰი)!

    يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (۲۷)

    ო, სულო, დაოკებულო (დამშვიდებულო)!

    ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً (۲۸)

    დაუბრუნდი შენს ღმერთს კმაყოფილი, სიმშვიდემოპოვებული!

    فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (۲۹)

    შედი ჩემს მსახურთა რიგებში!

    وَادْخُلِي جَنَّتِي (۳۰)

    შედი ჩემს სამოთხეში!

copyright © 2017 quran.ge